گروهی بین المللی از پژوهشگران اقدام به اجرای یک تحقیق دقیق در مورد جهان هستی قابل مشاهده نموده و چنین برآورد کرده که تعداد کهکشان های موجود در جهان ده برابر باورهای پیشین می باشد. برای اطلاعات بیشتر در این مورد شما را به خواندن ادامه ی این خبر در بهترین ها در زمین دعوت می کنیم.

اعلام تعداد دقیق کهکشان های موجود در جهان کار سخت و غیرممکنی است. شاید بخشی از علت این عدم آگاهی مربوط به محدودیت های فنی ابزارها و تلسکوپ های امروزی باشد، اما باید وسعت کیهان را نیز در این مورد در نظر گرفت، جهان هستی به اندازه ای بزرگ است که نور ناشی از کهکشان های دور قابل مشاهده از روی زمین نیستند. درنتیجه چیزهایی که می بینیم، جهان قابل مشاهده ی ما را تشکیل داده اما اخترشناسان می دانند هنوز بخش وسیعی وجود داشته که ما قادر به مشاهده ی آن نیستیم.

با این حال این محدودیت ها موجب نومیدی اخترشناسان نشده است. آنها بر اساس تحلیل های تصویرگرهای Deep Field و Ultra Deep Field هابل برآورد کرده حدود ۲۰۰ میلیارد کهکشان در جهان وجود دارند. با اینکه این برآورد بسیار چشمگیر است، اما آمار جدید کیهانی نشان داده شاید اخترشناسان وسعت جهان را دست کم گرفته باشند.

گروه بین المللی از پژوهشگران اقدام به اجرای تحقیقاتی کرده که طی آن از داده های تعدادی از رصدخانه ها و تلسکوپ ها ازجمله هابل در کنار مدل های ریاضیاتی پیشرفته استفاده کرده اند که قادر به تخمین کهکشان های موجود در مناطق غیرقابل مشاهده از جهان می باشند.

با این داده ها، پژوهشگران یک مدل سه بعدی را ایجاد کرده و با آن تعداد کهکشان های موجود در هر دوره ای که تاریخچه ی جهان هستی ما را تشکیل داده اند، برآورد نموده اند.

این گروه به این نتیجه رسیده که تعداد کهکشان های موجود در جهان هستی قابل مشاهده می تواند تا دو تریلیون کهکشان باشد. بخش اعظمی از این کهکشان ها در زیر آستانه ی تشخیص تلسکوپ های امروزی قرار داشته اما با معرفی نسل بعدی تلسکوپ های فضایی و زمینی بسیاری از این کهکشان ها قابل مشاهده می شوند.

کریستوفر کونسلیک از دانشگاه نوتینگهام و سرپرست این گروه تحقیقاتی گفته است: "می توان تصور کرد هنوز بیشتر از ۹۰ درصد کهکشان های موجود در جهان مطالعه نشده اند. چه کسی می داند با کشف این کهکشان ها پس از بکارگیری نسل آینده ی تلسکوپ ها به چه خصوصیات و ویژگی هایی از جهان دست می یابیم؟ در آینده ای نزدیک، تلسکوپ فضایی جیمز وب قادر به مطالعه ی این کهکشان های نامرئی خواهد بود."

در رشته ای که ماشین آلات پیچیده منجر به مانورهای پیچیده تر می شوند، سیستمی که صرفا جهت حرکت به یک توپ وابسته باشد در سمت ساده ی طیف قرار می گیرد. ده سال پیش ما با چنین ایده ای آشنا شدیم و اکنون گروه پشت ایده ی اولیه ی Ballbot با سیستمی ساده تر به میدان بازگشته اند. این دستگاه ارتقا یافته، SIMbot نامیده شده و از یک موتور القایی آزمایشی به جای سیستم محرک مکانیکی برای حرکت استفاده می کند که منجر به رباتی با اجزای متحرک کمتر خواهد شد. با ما در بهترین ها در زمین همراه باشید.

ربات اولیه ی Ballbot توسط پروفسور رالف هولیس، پژوهشگر رباتیک دانشگاه کارنگی ملون ساخته شد. این ربات بلند و باریک با قدرت باتری عمل می کرد و یک ربات چندجهتی بود، مشخصاتی که بنا به اعلام سازنده می توانست منجر به همکاری بهتر ربات و انسان در محیط های شلوغ شود.

به دلیل شکل فیزیکی باریک و چالاکی بالایش، این ربات می تواند به راحتی از درگاه ها و از میان وسایل و ابزار عبور کرده و به سادگی از میان راه کنار برود. چندین سال پیش شرکتی با نسخه ای با نام mObi در پی استفاده از این قابلیت های ربات کارنگی ملون بود تا به نظارت بر بیمارستان ها و ادارات بپردازند. این دستگاه همچنین بر تعدادی از Ballbotهای متخصصان رباتیکی ژاپن، سوئیس و اسپانیا نیز تاثیر گذاشت.

اما Ballbotها برای حرکت دادن توپ در پایه ی خود و صاف نگه داشتن ربات، نیاز به بخش های مکانیکی داشته اند. به این ترتیب موتورها باید به تحریک غلطک هایی می پرداختند که برخلاف جهت توپ فشرده می شدند و آن را در جهت مورد نظر حرکت داده و از انحراف بازمی داشتند. این فعالیت بستگی به اطلاعات جمع آوری شده از سنسورهایی که به ردیابی تعادل ربات می پرداختند، داشت.

مایکل شومین، دانشجوی دکترای رباتیک در کارنگی ملون می گوید: "اما کمربندهایی که غلطک ها را هدایت می کردند پس از مدتی کهنه شده و باید تعویض می شدند. و زمانی که این کمربند ها عوض می شدند، سیستم نیاز به کالیره ی مجدد داشت."

به این ترتیب گروه در پی ابزارهای ساده تر مکانیکی جهت به حرکت درآوردن Ballbot بود و در طی این تحقیقات به استفاده از موتورهای القایی تصمیم گرفته شد، موتورهایی که از میدان های مغناطیسی برای تحریک جریان الکتریکی و تولید گشتاور به جای تکیه بر اتصالات الکتریکی استفاده می کنند.

اما اعمال این تکنولوژی به شکل کروی، خود عملیاتی چالش برانگیز بود. درحالیکه این گروه از پیشرفت بدست آمده در این بخش پیش از استفاده از موتورهای القایی کروی (SIM) که می توانند چند درجه ای به جلو و عقب حرکت کرده سخن گفتند، طراحی آنها در ترکیب با نرم افزار و ریاضیات پیشرفته اجازه ی ایجاد موتور های کروی را داده که می توانند آزادانه در هر جهتی بچرخند.

SIM در یک توپ آهنی توخالی درون یک پوسته ی مسی قرار می گیرد. شش استاتور فولادی لایه ای در کنار توپ قرار گرفته و موج های مغناطیسی ایجاد می نمایند که توپ را به آن سمت هدایت می کند. با تغییر جریان های تولید شده از سوی استاتورها، SIIMbot می تواند در جهت های مختلف هدایت شود.

جایگزینی محرک های کمربندی با جریان های الکتریکی از اصطکاک می کاهد و ماشین مورد نظر را بسیار کارآمدتر نموده است. این عمل می تواند در اجرای طولانی مدت از قیمت محصولات نیز بکاهد.

در دوره ای که اطلاعات می توانند از طریق شبکه های متصل در سراسر جهان در یک چشم بر هم زدن منتقل شوند، تحویل پیام ها با دست کمی قدیمی به نظر می رسد. اما این دقیقا کاری ست که پاناسونیک در نمایشگاه CEATEC این هفته انجام داده است. این کمپانی به نمایش یک سیستم ارتباطات آزمایشی پرداخت که در آن اطلاعات از یک انسان به انسان دیگر از طریق لمس، انتقال می یابند. با ما در ادامه ی این خبر از بهترین ها در زمین همراه باشید.

در مورد این سیستم هنوز اطلاعات زیادی منتشر نشده، اما بنا به اعلام پاناسونیک این نمونه ی اولیه از تکنولوژی ارتباطات میدان الکتریکی برای انتقال اطلاعات از "اشیا به اشیا، انسان به انسان و انسان به اشیا" استفاده می کند. انتقال داده و شناسایی زمانی که اشیا یا افراد لمس می شوند صورت می گیرد و داده های دیجیتال در یک برچسب منبع که فورا به یک ماژول گیرنده انتقال می یابد، ذخیره می شود.

با این روش می توان با دست دادن به تبادل اطلاعات پرداخت، سیستم نور یک اتاق را با لمس یک لامپ تغییر داد یا با دست گذاشتن روی دستگیره به قفل کردن درب پرداخت. پاناسونیک همچنین اعلام کرده از آنجایی که داده از طریق بدن و نه از طریق هوا منتقل می شود، تبادل ایمن نیز تضمین خواهد شد.

دموهای CEATEC نسبتا ساده و ابتدایی بوده، اما نحوه ی کار این سیستم را نشان می دهند. در حال حاضر خبری مبنی بر ساخت تجاری این تکنولوژی اعلام نشده است.